ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΓΡΙΑ ΣΤΗ ΚΑΙΣΑΡΙΑΝΗ

Σε αυτήν την αργόσυρτη διάρκειά μας όλα συνεχώς άλλαζαν. Μοναχά η φανέλα το «κοινόν» και ο νόστος των μεγάλων στιγμών παραμένουν ίδια. Ναι αργόσυρτη διάρκεια. Μεγαλειώδης αλλά και συχνά βασανιστική. Προσπάθεια λοιπόν να ξανασταθούμε ψηλά εκεί που δείχνει απαιτητικά η ιστορία. Νόστος Όρθιας Στάσεως. Άρα σχεδιάζουμε ανασυγκρότηση πιο μόνιμη και πιο διαρκή. Προσαρμοζόμενοι στις απαιτήσεις των καιρών, κοιτάζουμε αποφασιστικά, μαχητικά, προς τα πίσω!

Απόσπασμα από το υπό έκδοση βιβλίο:

Η ΑΝΟΛΟΚΛΗΡΩΤΗ ΜΕΤΑΒΑΣΗ - Είναι μια γριά στη Καισαριανή

Απέναντί μου σε ένα μπαράκι στην Via Concordia στα Quartieri Spagnoli της Napoli, καθόταν ο Evaristo και δίπλα μου ο αδελφός του ο Giancarlo τον οποίο είχα να δω από το 1978 όταν χάσαμε τα ίχνη του στη Pavia. Βετεράνος όπως αυτοπροσδιοριζόταν τότε, της μάχης της Valle Giulia στη Φιλοσοφική σχολή στη Ρώμη είχε, έντονη πολιτική δραστηριότητα στο movimento studentesco, σε ομάδες της αυτονομίας, στον εργασιακό του χώρο, έως ότου εξαφανίστηκε από προσώπου γης περνώντας στη παρανομία. Μετά τη ήττα έφυγε στη Λατινική Αμερική και επέστρεψε στην Ιταλία το 2016. Όταν είχα φθάσει στο μπαράκι με τον αδελφό του, μας περίμενε διαβάζοντας ένα βιβλίο. Σηκώθηκε, 75αρης πλέον άπλωσε το χέρι του και έσφιξε το δικό μου εγκάρδια. «Έχεις γίνει φιλλελές Έλληνα» ρώτησε. Απάντησα όχι αλλά δεν τόλμησα να ρωτήσω εσύ? Κατάλαβα ότι ο Giancarlo ήταν ακόμα ένας παιδικός μου ήρωας. Ψέλλισα μόνο « Ο πόλεμος τελείωσε?» Η απάντησή του ήταν «Ο Oreste λέει ότι ο πόλεμος τελειώνει όταν οι αιχμάλωτοι επιστρέψουν σπίτι»

 

Το βιβλίο που διάβαζε ήταν του Ζαν-Κλωντ-Μισεά, «Το ομορφότερο γκολ ήταν μία πάσα». Έκφρασα την απορία μου ρωτώντας τον πως διαβάζει για ποδόσφαιρο. Μου απάντησε ίσως γιατί σήμερα, που ηγεμονεύει ο νεοφιλελευθερισμός, μόνο στο πραγματικά δημιουργικό ποδόσφαιρο μπορείς να βρεις μια «σοσιαλιστική» διάσταση.

Έμαθα στην πορεία της κουβέντας μας ότι προ 20ετίας και για σοβαρό χρονικό διάστημα στη πόλη που ζούσε, είχε ασχοληθεί με μια ερασιτεχνική ομάδα του Δήμου του. Λεγόταν Gloria Bolivariana και ήταν η ομάδα της πόλης. Άρχισε να μιλά για τις διαφορές Λατινοαμερικάνικου και Ευρωπαικού ποδοσφαίρου όσο αφορά στο πως το ζουν οι οπαδοί. Σε επαγγελματικό αλλά βασικά σε ερασιτεχνικό επίπεδο.

 

 «Γιατί Έλληνα το πρότυπο του νεοφιλελευθερισμού είναι ο άνθρωπος επιχειρηματίας ή ακριβέστερα ο άνθρωπος επιχειρηματίας του εαυτού του». Χαμογέλασα πάλι.

 

.

 

Χαμογέλασα πάλι.

Μιλώντας που έγραψε σε ένα κομμάτι χαρτί τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν μια ιδιωτική ομάδα. Το έβαλα στην τσέπη μου και τον ρώτησα αν είχαν καλή ομάδα. Μου απάντησε «πάντα έχεις καλή ομάδα με καλό  προπονητικό team και καλό μηχανικό ποδοσφαίρου». «Μηχανικό»? Ρώτησα. «Μηχανικό»! απάντησε. Χαμογέλασα πάλι.

 

 «Τι στο πούτσο γελάς ρε συ αυτά δεν γίνονται και στην Ελλάδα?». Είχε καταλάβει ότι κάποια ομάδα παρακολουθώ και είχα για λίγο ασχοληθεί. Απάντησα «όχι βέβαια» Δεν φάνηκα αρκούντως πιστικός. Και για να τον φτιάξω, του λέω «αν λέω ψέματα να ρίξει ο Θεός φωτιά»

Σε δέκα λεπτά ακούσαμε τις σειρήνες της Πυροσβεστικής στα επόμενα δύο εκκενώθηκε το μπαράκι. Είχε πάρει φωτιά ένα διαμέρισμα στον 3^ο όροφο στο παραδίπλα κτήριο.

 

Μπαίνοντας στο αυτοκίνητο του Evaristo του υποσχέθηκα ότι θα του στείλω κάποια βιντεάκια από τη δικία μας Gloria  και κάποια κείμενα ενός καθηγητή πολιτικής επιστήμης. Μου απάντησε «Θα χαρώ για τα βίντεο. Όσο για τα κείμενα αρκεί να μην είναι κανένα φιλλελέ της δεξιάς, ή της αριστεράς».

«Καλά δεν θα ήταν και στη Walter Alasia”. 

Του έστειλα μεταφρασμένα κείμενα του καθηγητής πολιτικής επιστήμης Γιώργου Κοντογίωργη. Δέκα ημέρες μετά έστειλε ένα e mail με ένα απόσπασμα από  κείμενο του κ. Κοντογιώργη και μια σημείωση.

Το απόσπασμα ήταν:

Εάν ένας  πολίτης ή ένα συλλογικό υποκείμενο τοποθετηθεί σε καθεστώς ιδιωτείας εκτρέπεται εξ ανάγκης σε δύσμορφες συμπεριφορές και εντέλει μεταβάλλεται από συνομιλητής του κοινωνικού δήμου, σε προσωπικό συνομιλητή του κατόχου του πολιτικού συστήματος, δηλαδή σε πελάτη του πολιτικού……Στο κλίμα αυτό, ο πολιτικός έχει απέναντί του ως συνομιλητή όχι την κοινωνική συλλογικότητα των πολιτών, αλλά ένα έκαστο των μελών της, και κυριολεκτικά ένα δίκτυο οργανικών πελατών. Έτσι, και ο σκοπός της πολιτικής προσαρμόζεται αναλόγως. Οι δημόσιες πολιτικές με πρόσημο το κοινό , το δημοτικό συμφέρον, παραχωρούν τη θέση τους σε πολιτικές που εστιάζουν το ενδιαφέρον τους στην συντήρηση δικτύων αποδόμησης του συλλογικού, δικτύων που χρησιμοποιούν εντέλει το κράτος, το δημόσιο αγαθό και χώρο, ως πρυτανείο σίτισης.

Και ή σημείωση:

Ο καθηγητής είναι δυνατός. Εξ αιτίας σου όμως παραλίγο να καούμε. Ρε Έλληνα πες μου ότι είχες και μηχανικό?

Είχαμε ρε σύντροφε.

Β1

Θα ήταν στα μέσα Ιουλίου όταν συνάντησα στο cafe τον Ψαρά.

-Έλα ρε μεγάλε αρχηγέ. του λέω.Τι νέα έχουμε από την ομάδα; Τι σχεδιάζουμε;

-Βρήκα πρό ημερών τον Μπαμπη και μου είπε ότι θέλει να αναλάβει την ομάδα. Εσύ ξέρεις τίποτα;  Μου φάνηκε αγχωμένος.

-Σώπα ρε, δεν νομίζω να έχει χρόνο για τέτοια. Δες τι θα γίνει τη νέα χρονιά.Είναι  πολύ μεγάλη υπόθεση που σώθηκε η ομάδα παρά τα προβλήματα που είχε. Του χρόνου μαθαίνοντας θα είναι καλύτερη. Τι λένε τα παιδιά;

-Τι να πει. Για μάθε αυτό που σου είπα. Επέμεινε.

-Τι να μάθω. Νομίζω θα με είχε πάρει τηλέφωνο.

 Σε μια βδομάδα μου τηλεφώνησε και κανονίσαμε να βρεθούμε.

Β07

 Η ΦΑΝΕΡΩΣΗ ΤΗΣ ΓΡΙΑΣ

Είμαστε με τον Νίκο από νωρίς στο γήπεδο. Πρέπει να ήταν η τρίτη ή η τέταρτη αγωνιστική του πρωταθλήματος. Ήταν το πιο ενδιαφέρον ματς της ημέρας ανάμεσα στην πολύ καλή γηπεδούχο που τα τελευταία χρόνια τερμάτιζε ψηλά με καλό ποδόσφαιρο και μια ιστορική ομάδα του ομίλου, το μεγάλο φαβορί για την πρώτη θέση και την άνοδο.

Το γήπεδο ήταν γεμάτο με οπαδούς  των δύο ομάδων και φίλους του ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου.  Τους φιλοξενούμενους  τους έχει ακολουθήσει όπως πάντα μεγάλος αριθμός οπαδών τους.

Αρχίζει το ματς με τους γηπεδούχους να πατάνε καλύτερα στον αγωνιστικό χώρο.  Στο δεκάλεπτο όμως οι φιλοξενούμενοι ανοίγουν το σκορ και το 0-1 είναι γεγονός. Σε έξι επτά λεπτά σκοράρουν για δεύτερη φορά μέσα σε γενικό χαμό από τους φιλάθλους τους.

-Ρε Νίκο ρωτάω, που είναι ο τέρμας ; θεωρώντας ότι και στα δύο τέρματα είχε ευθύνη.

-Άκου γιατρέ.  Είναι μια γριά στη Καισαριανή που έχει πει ότι εάν σε τέτοιο ματς στο εικοσάλεπτο  το σκορ είναι 0-2 ..... Δεν συνέχισε.

-Τι γριές και μαλακίες μου λες ρε συ;

-Άσε γιατρέ θα σου πω φεύγοντας. Αυτά θα τα μάθεις σιγά σιγά, μου απάντησε.

Ο αγώνας τελείωσε 0-2. Φεύγοντας από το γήπεδο μου τελείωσε αυτό που ήθελε να πει.
Οι φιλοξενούμενοι είχαν πάρει τους 3 βαθμούς και εγώ είχα μάθει ότι .... ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΓΡΙΑ ΣΤΗ ΚΑΙΣΑΡΙΑΝΗ.

Γ12

 ΣΥΣΚΕΨΗ ΠΡΙΝ ΤΟ ΝΤΕΡΜΥ

Τρεις ημέρες πριν το μεγάλο ντέρμπι είχε οριστεί το μεσημέρι συνάντηση των εκπροσώπων των δύο ομάδων με την αστυνομία. Το ραντεβού είχε οριστεί  στην μεγάλη αίθουσα τύπου στο γήπεδο της αντιπάλου ομάδας που ήταν και η γηπεδούχος.

Πήγα μαζί με τον Καπετάνιο. Μας υποδέχθηκαν οι άνθρωποι των αντιπάλων με τους οποίους είχαμε καλές σχέσεις, αφού οι δύο Διοικήσεις είχαμε καταφέρει παρά την αντιπαλότητα των φιλάθλων μας να μπορούμε να συνεννοούμαστε. Λίγο αργότερα έφθασε και ο πρόεδρός μας επάνω στη μηχανή του.

 Μπήκαμε στην αίθουσα και αφού έγιναν οι απαραίτητες συστάσεις κρατήθηκαν τα ονόματα των παρευρισκομένων. Εκτός από την εκπροσώπηση των ομάδων στη σύσκεψη συμμετείχαν αστυνομικοί από τη διεύθυνση του τοπικού αστυνομικού τμήματος, την τοπική ασφάλεια, την Αστυνομική Διεύθυνση της περιφέρειας που ανήκε το γήπεδο και από την ΓΑΔΑ το τμήμα  αθλητικής βίας.

Δύο αστυνομικοί ήταν στο έδρανο λίγο ψηλότερα από το επίπεδο της αίθουσας. Είμαστε περίπου δεκαπέντε άτομα.  Κάθισα μαζί με τον Καπετάνιο στην Τρίτη σειρά των καθισμάτων και στο κέντρο. Πιο δίπλα ο πρόεδρος και πίσω αριστερά μας ο αστυνομικός από την αθλητική βία.

Είχα συμφωνήσει με τον Καπετάνιο να είμαστε προσεκτικοί, να ακούσουμε τι θα μας πουν και ο πρόεδρος σαν συνάδελφός τους να χειριστεί ότι περίεργο προκύψει αν και δεν είχαμε λόγους να έχουμε αντίθεση σε πιθανά μέτρα ασφαλείας.

-Εντάξει Καπετάνιε, τον ρώτησα πριν μπούμε στην αίθουσα. 
-Εντάξει  ρε γιατρέ, απάντησε.

Πρώτος έλαβε το λόγο ο ένας από τους αστυνομικούς στο έδρανο

 -Λοιπόν κύριοι σας ακούμε.

Πριν προλάβει άλλος να μιλήσει πετάγεται ο Καπετάνιος!

-Εμείς θέλουμε 100 εισιτήρια για τους φιλάθλους μας. Αυτομάτως ο αστυνομικός από το έδρανο σηκώνει τα δυό του χέρια  με τις παλάμες προς το μέρος μας και λέει.

- Ώπα κύριοι δεν ξεκινάμε καλά.  Δεν θα έλθει κανένας!

-Δεν γίνεται αυτό, θέλει να έλθει κόσμος, επέμεινε ο καπετάνιος.

Κάτι προσπαθήσαμε να πούμε  ο πρόεδρος μας και εγώ αλλά η αστυνομία δεν το συζητούσε καν. Μας ενημέρωσαν ότι την ίδια ημέρα θα γίνονταν στην περιοχή ευθύνης της συγκεκριμένης Αστυνομικής Διεύθυνσης μαζί με το δικό μας τέσσερα ντέρμπι από πρώτη Εθνική έως το τοπικό. Δεν υπήρχε δυνατότητα αστυνόμευσης. Δεν θα υπήρχε μετακίνηση των φιλάθλων μας.

-Και θα την πληρώσουμε εμείς; συνέχισε ο Καπετάνιος.

Τότε έλαβε το λόγο ο αστυνομικός από την αθλητική βία. 
-Κύριε οι οπαδοί σας έχουν δημιουργήσει κατ’ επανάληψη επεισόδια. Σας διαβεβαιώνω ότι γνωρίζουμε πολύ καλά τι λέμε και τι κάνουμε. Να σας θυμίσω ότι πριν δύο χρόνια σε επεισόδια που προκάλεσαν  από θαύμα δεν είχαμε νεκρή μητέρα και παιδί.

Ο Καπετάνιος δεν έπαιρνε χαμπάρι. Τον ακούω έκπληκτος να συνεχίζει. 
-Και γιατί ήταν φίλαθλοί μας αυτοί;

-Δηλαδή κύριε ποιοί έκαναν τα επεισόδια. 

Μένω κάγκελο ακούγοντας τον Καπετάνιο να απαντά το ιστορικό:
- Που να ξέρω εγώ;  ΜΙΑ ΓΡΙΑ ΑΠΌ ΤΗ ΚΑΙΣΑΡΙΑΝΉ τα έκανε!  
Δεν ήταν δυνατόν να πει τέτοιο πράγμα. Μου ήλθε να γελάσω αλλά αμέσως σκέφτηκα ότι θα μας μπουζουριάσουν όλους και θα είχαν και δίκιο.

-Τι είναι αυτά που λέτε κύριε; απάντησε ο αστυνομικός σκεπτόμενος ότι με "δαύτους δεν βγάζουμε άκρη". 
 Ο πρόεδρος της ομάδας προσπάθησε να μαζέψει τα πράγματα, ο Καπετάνιος τελικά χαλάρωσε , και οι αστυνομικοί προφανώς σκέφτηκαν ότι δεν είμαστε στα καλά μας. 
Ελήφθη απόφαση όχι μόνο για μη μετακίνηση, αλλά υπήρξε και προτροπή για μη προσέλευση ούτε σε μεμονωμένα άτομα, γιατί στο γήπεδο δεν θα υπήρχε αστυνομία. 
Στο δρόμο της επιστροφής σκεπτόμουν τη συνομιλία είχα τρελαθεί στα γέλια. 
Ο Καπετάνιος επέμενε " Τι γελάς ρε συ, καλά δεν τους είπα"